Ακόμα και ο ιερός χώρος του θυσιαστηρίου των τριάντα πέντε νεκρών της Κρύας Βρύσης εγκαταλείπεται, όπως σιγά-σιγά αδειάζει και το χωριό! Τα σημάδια της εγκατάλειψης είναι ...
ορατά εσωτερικά και εξωτερικά της αίθουσας, όμως ελλείψει πιστώσεων (;) οι ζημιές δεν αποκαθίσταται για χρόνια.
Πιθανόν, εκτιμούν άνθρωποι του οικισμού, ο δήμος Αγίου Βασιλείου να μη διαθέτει στα ταμεία του ακόμα και το ευτελές ποσό που
απαιτείται, με αποτέλεσμα για μεγάλο χρόνο η εικόνα να είναι ίδια. Έτσι, η μια από τις δυο πόρτες, αφού η κλειδαριά καταστράφηκε, κλείνει με… σύρμα και οι τοίχοι στο εσωτερικό έχουν φθαρεί και δεν επισκευάζονται…
Οι κάτοικοι, διαπιστώνοντας ότι και οι νεκροί ήρωες του χωριού τους εγκαταλείπονται στον τόπο του μαρτυρίου τους, όπως και οι ίδιοι, ξεσπούν οργισμένα: «Μας αφήνουν στη μοίρα μας αλλά φτάσαμε στην εποχή που ούτε και το χώρο που θανατώθηκαν οι τριάντα πέντε χωριανοί μας εθνομάρτυρες φροντίζουν. Μέχρι εκεί φτάσαμε;» Ευτυχώς, οι φωτογραφίες των νεκρών παραμένουν αναρτημένες στις θέσεις τους, και τα καντήλια ανάβουν πότε από την Δέσποινα Βαβουράκη και λιγότερο (λόγω των χρόνων της) από την Ελευθερία Κανακάκη.
Υπενθυμίζεται ότι οι κάτοικοι-μάρτυρες της Κρύας Βρύσης θανατώθηκαν με φρικτό τρόπο στις 22 Αυγούστου 1944, στα ολοκαυτώματα και στις ομαδικές εκτελέσεις κατοίκων των οκτώ χωριών του «Κέντρους» από γερμανικές δυνάμεις στα σκληρά αντίποινα που εφάρμοσαν για την απαγωγή του στρατηγού Κράιπε. Οι ελάχιστοι επιζώντες από τη θηριωδία που έχουν μνήμες αντικρίζουν το θέαμα και θλίβονται…
madeincreta.gr
